“Alles uit de Kast” of “Het kan met gemak”?

“Alles uit de Kast” of “Het kan met gemak”?

Ongeveer een jaar geleden werd de NLVOW uitgenodigd om zitting te nemen aan een reflectietafel die vanuit een werkgroep van het klimaatakkoord was georganiseerd. De werkgroep had tot doel om te onderzoeken hoeveel extra elektriciteit er nodig was als gevolg van de elektrificering. Tijdens de bespreking aan de verschillende klimaattafels had elke tafel bekeken hoe voor hun aandachtsgebied de klimaattransitie zou kunnen worden uitgevoerd. Hierbij was een veel toegepaste techniek het elektrificeren van het proces of de toepassing (mobiliteit, industrie, verwarming huizen - warmtepompen, etc.). Hierbij was wel de consequentie dat er veel extra “groene” elektriciteit nodig is. Deze extra opgave aan elektriciteit was echter nog niet meegenomen door de elektriciteit-klimaattafel. De werkgroep had dan ook als opdracht te inventariseren wat er aan extra energie-opgave op ons af komt. Ook zou de werkgroep bekijken of en hoe deze extra energie te realiseren is.

De werkgroep kwam tot de conclusie dat er ruim 200 TWh benodigd zou zijn om alle transitievraag op te kunnen vangen. Op basis van een verkenning door CE-Delft kwam de werkgroep tot een rapport waarin zij aan geven op welke manier dit dan ingevuld zou kunnen worden. Hierbij was men tot de conclusie gekomen dat “alles uit de kast” zou moeten worden gehaald om dit te kunnen realiseren.

Binnen de reflectiegroep kwam al snel een discussie op gang of er wel voldoende gekeken was naar alternatieve scenario’s. De werkgroep ging uit van bepaalde uitgangspunten die volgens sommige leden van de reflectiegroep (NLVOW/Windalarm) ook ter discussie zouden kunnen worden gesteld. Afgesproken werd dat de zienswijze zoals ingebracht door met name Windalarm op papier gezet zouden gaan worden en dat dit beoordeeld zou gaan worden. De insteek van de NLVOW en Windalarm was  om te bekijken of er nog wel wind op land nodig is om onze doelstelling te halen. De achterban van beide organisaties vraagt immers om een onderbouwing van deze noodzaak omdat zij geconfronteerd worden met de gevolgen.

Deze beoordeling bleek erg moeilijk. Hier kwam al snel de vraag naar boven: wat is de opgave van de werkgroep en reflectie tafel en past dit daar wel in? Ook werd de argumentatie ter discussie gesteld en was er vervolgens nergens ruimte om de argumentatie te onderzoeken. De NLVOW en Windalarm hebben vervolgens aan CE Delft gevraagd om met de uitgangspunten en argumenten zoals ingebracht, te onderzoeken of dit inderdaad goede alternatieve scenario’s zijn.

De conclusie van het CE Delft onderzoek was dat er inderdaad alternatieve scenario’s mogelijk zijn om de doelstelling te halen. Hierbij moeten er dan wel duidelijke keuzes gemaakt worden. Dit is nu precies wat windalarm en de NLVOW voor ogen hadden. Maak inzichtelijk wat de mogelijke scenario’s zijn, maak hierover een keuze en accepteer de consequenties die daaraan verbonden zijn.

“Het kan dus met gemak” heeft het CE-delft rapport uitgewezen. Beide rapporten geven een oplossingsrichting om de doelstellingen te halen. De wegen ernaar toe zijn echter wel anders. De één zet vol in op wind op land, het andere rapport toont aan dat het ook zonder wind op land kan.

Er valt dus zeker wat te kiezen

Onze intentie is nooit geweest op de energietransitie te frustreren. Ook zijn wij geen actiegroep die zomaar, onrealistisch roept dat we geen wind op land nodig hebben. “Ons” rapport van CE-Delft is ook niet gemaakt met de opdracht dat er geen wind op land mag. Wij hebben willen aantonen dat er ruimte is voor keuzes. Natuurlijk hebben keuzes consequenties en zijn er tegengestelde belangen. We snappen dat de brancheorganisatie voor windenergie inzet voor meer wind op land. Dit is even logisch als dat de achterban van de NLVOW en windalarm inzet op géén wind op land.

De keuze is aan de politiek!

Maar dan moet de politiek wel de alternatieve aangereikt krijgen!